چرا از مس برای وسایل آشپزی استفاده کنیم و آیا ارزش آن را دارد؟

مس اولین فلزی بود که به دست بشر کار شد و این تاریخ به زمان طولانی حدود ۱۱۰۰۰ سال باز می‌گردد این باعث می شود که رابطه انسان با مس به قدمت کشاورزی باشد، اگرچه برای چندین هزار سال ما کار زیادی با آن انجام ندادیم، جز اینکه آن را به اشیاء تزئینی تبدیل کنیم.

چندین هزار سال بعد، اما هنوز مدتی قبل از اینکه مصری ها اهرام خود را برافراشتند، اجداد ما فهمیدند که چگونه ورقه های مس را در کاسه ها و سایر ظروف چکش کنند. در زمان رومیان یا قبل از آن، ما از آن برای ساخت ظروف استفاده می کردیم.

مس به دلیل توانایی خود در انتقال گرما و الکتریسیته مشهور است – تصادفی نیست که مس است و نه آهن که از سیم های برق در دیوارهای ما عبور می کند – و همین کیفیت است که آن را به فلز جالبی برای پخت و پز تبدیل می کند.

از بسیاری جهات، مس مانند چدن در انتهای مخالف طیف رسانش و حفظ حرارت قرار می گیرد و آنها را به دو ماده بسیار متفاوت و در عین حال مکمل برای پخت و پز تبدیل می کند.

چدن، برای یادآوری، گرما را نسبتاً ضعیف هدایت می کند. به آرامی گرم می شود و مستعد ابتلا به نقاط داغ است، اما هنگامی که گرم می شود، گرما را به خوبی حفظ می کند.

این کار آن را برای انجام کارهایی مانند پختن استیک‌های غلیظ عالی می‌کند، زیرا می‌خواهید وقتی گوشت سرد به آن برخورد می‌کند، تابه داغ بماند، و این امر باعث می‌شود استیک تا حد امکان پخته و قهوه‌ای شود. حفظ حرارت عالی چدن همچنین آن را برای غذاهای آهسته پز که به حرارت پایدار و یکنواخت نیاز دارند، مانند خورش ها و بریزها، ایده آل می کند، به خصوص وقتی در فر قرار می گیرد، جایی که ظرف پخت از همه طرف گرم می شود.

مس این قوانین را وارونه می کند. سریع و یکنواخت گرم می شود، اما به همان سرعت گرما را از دست می دهد. این واکنش به آن چابکی و می دهد که می تواند برای پروتئین های ظریف مانند ماهی و غذاهای دریایی و همچنین سس ها، کارامل و شکلات بسیار مفید باشد – قابلمه مسی را که در آن سس در آن پخته میشود زمانی که از روی حرارت بردارید دمای آن به سرعت کاهش می یابد.