نحوه تمیز کردن و مراقبت از ظروف مسی
نقطه ضعف آن این است که قلع دارای نقطه ذوب پایینی در حدود ۴۵۰ درجه فارنهایت (۲۳۰ درجه سانتیگراد) است که اگر ظرف بدون مراقبت و خالی روی شعله بماند، می تواند به سرعت گرما برسد. به همین دلیل، مس قلع شده هرگز نباید در حالت خالی گرم شود، و هرگز نباید از آن برای جوشاندن با حرارت بسیار بالا استفاده کرد (چدن خود را برای آن صرفه جویی کنید).
قلع نیز تا حدودی نرم است و می‌تواند به مرور زمان از بین برود یا با ظروف فلزی و ساینده آسیب ببیند (اعتراف می‌کنم که گاهی اوقات کمی بی‌احتیاط بوده‌ام و از یک کاردک ماهی فلزی نازک روی آن استفاده کرده‌ام). با احتیاط، آستر قلع می‌تواند سال‌های زیادی دوام بیاورد، اما در نهایت حتی محبوب‌ترین تابه‌های مسی قلع‌دار نیز نیاز به قلع‌کاری مجدد دارند. در حالی که این یک رویداد نادر است، هنگام خرید مس قلع اندود باید آن را در نظر بگیرید، زیرا هزینه اضافی در طول عمر تابه است.
با این حال، این روزها، رایج ترین آستر در تابه های مسی، فولاد ضد زنگ است. پوشش مس با فولاد ضد زنگ یک اختراع بسیار جدیدتر است، زیرا اتصال این دو فلز بسیار دشوارتر است. مزیتی که فولاد ضد زنگ ارائه می دهد دوام است، درست مانند هر تابه استیل ضد زنگ دیگر. عیب آن این است که از نظر چسبندگی کاملاً مکنده است: غذا دوست دارد به فولاد ضد زنگ بچسبد.
همچنین بد این است که، اگرچه غیر معمول است، اما اگر مشکلی با آستر ضد زنگ رخ دهد (مثلاً آستر از پوسته مس جدا می شود)، احتمالاً شانس ندارید. بر خلاف قلع کاری مجدد، هیچ راه آسانی برای تعمیر تشت مسی با روکش فولاد ضد زنگ شکسته وجود ندارد.
در مواقعی، مسی را خواهید دید که با نیکل اندود شده است، رویه‌ای که در دهه ۹۰ برای مدت کوتاهی رایج بود، اما از آن زمان مورد توجه قرار نگرفت. عجیب تر، برخی از تابه های مسی با نقره پوشانده شده اند. به نظر می رسد نقره حتی رسانای گرما بهتری نسبت به مس است (نه اینکه رسانایی با این پوشش های فوق نازک اهمیت زیادی دارد)، و ظاهراً بسیار نچسب است، اگرچه با توجه به قیمت، من انتظار ندارم که هرگز بتوانم این را از نزدیک تایید کنید